wydobywaniu, przywoływaniu informacji z pamięci (ang. retrieval), co na język polski przekłada się jako „odtwarzanie”[3][10] lub „odpamiętywanie”[2], ale nigdy jako „przypominanie”, choć wydawało by się to bardziej intuicyjne. Termin „przypominanie” jest bowiem zarezerwowany dla pewnej klasy przywoływania informacji. Wyróżnia się przynajmniej dwie kategorie „odpamiętywania”:

przypominanie (ang. recall) – aktywny proces samodzielnego uzyskania dostępu do danej informacji (ang. free recall – swobodne przypominanie) lub z pomocą jakiejś wskazówki, podpowiedzi (ang. cued recall – przypominanie z podpowiedzią). Przypominanie wymaga użycia specyficznych strategii przeszukiwania informacji w pamięci. Niektóre teorie wiążą te strategie z funkcjami wykonawczymi.
– (3b)- rozpoznawanie (ang. recognition), lub pamięć rozpoznawcza (ang. recognition memory) – proces mniej obciążający system poznawczy w porównaniu do swobodnego przypominania, polegający na zidentyfikowaniu napływającej informacji z narządów zmysłu jako już znanej.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Procesy_poznawcze

cccccccccc
W pierwszym przypadku zdecydowanie bardziej istotne jest celowe odpamiętywanie informacji, zaś spontaniczne przywoływanie wspomnień może nawet stanowić przeszkodę (np. jeżeli podczas egzaminu widok jakieś osoby sprawi, że moją uwagę, zamiast informacji koniecznych do zdania egzaminu, zajmą wspomnienia związane z tą osobą).

Pamiętane intencje są przechowywane w pamięci długotrwałej i stamtąd wydobywane w odpowiednim momencie. Jednocześnie trzeba podkreślić, że wyniki badań wskazują na specyficzną właściwość intencji jako pamiętanych informacji - cechuje je podwyższony poziom aktywacji, dzięki czemu są one łatwiej odpamiętywane po napotkaniu odpowiedniego bodźca (por. Goschke i Kuhl, 1993).
http://www.depot.ceon.pl/bitstream/handle/123456789/1243/Pam...